Laatste verslag:
Op zondag 27 mei stuurde Annemie mij een berichtje dat zij op zaterdag in Santiago de Compostela is aangekomen, druipnat, in de stromende regen. “Als een verzopen kieken” volgens Annemie, waarop volgde “dat was om de laatste zonden weg te spoelen!” Zij heeft daar nog wat gedronken en gegeten en is nog naar de kerk geweest die vol zat met pelgrims. Dat het bezoek aan de kerk emotioneel was, zal iedereen begrijpen.
In Santiago was er dan weer het plezier van het weer tegenkomen van vele bekenden van ‘onderweg’ en omdat bloed kruipt waar het niet gaan kan heeft Annemie op maandag nog maar een extra route gereden die niet op de kaart stond. Dat was er toch nog eentje met serieuze klimmetjes. De benen voelden zwaarder dan in de dagen ervoor. Nu is dat ook geen wonder als je een pelgrims-voetpad neemt maar dat het doel bereikt is, weegt vast ook mee vond Annemie. Achter iedere bocht dacht ze aan de afdaling te kunnen beginnen maar nee…
Vanaf de camping, een mooie en de laatste, zou de tocht dinsdag weer retour Santiago gaan. Dan moet de fiets nog worden afgeleverd en met de terugvlucht op donderdag 09.00 uur is Annemie bijna weer thuis. Of Annemie al zin had om naar huis te gaan? “Het is goed geweest zo; tijd om naar huis te gaan.”
Yolanda