Dag 1: Vrijdag 16 september
Op vrijdag 16 september zijn we vanuit de Kroon vertrokken voor een fietsweekend van 4 dagen door Belgie. We zijn: Annemie, Yolanda, Jan, Kees, Gert, Bram, Marco en mijzelf, verder gingen Rob en Rinus mee voor het vervoer van de bagage en de morele ondersteuning. Om 09:00 waren alle fietsers aanwezig en stond er een hele berg met bagage in de Kroon, Rob en Rinus zouden ’s middags om een uur of 4 vertrekken. Annemie begon zich toch een beetje ongerust te maken; zou alles wel in de auto van Rob passen? Achteraf bleek alles te passen, alleen stond het dak wel een beetje bol. Toen we aan de koffie zaten, kwam de burgemeester nog een rekening betalen in de Kroon, al dachten wij dat hij ons kwam uitzwaaien. Nadat we eerst nog even met de burgemeester op de foto waren gegaan zijn we om ±09:30 vertrokken richting Aalter, waar de eerste overnachting was gepland.
Het eerste stuk ging naar Vlissingen, waar we op de boot naar Breskens zijn gestapt. In Breskens zijn we eerst wat gaan eten, helaas zonder koffie want het koffiezetapparaat was kapot. Vanaf Breskens zijn we voor het eerst onze route gaan vervolgen aan de hand van de knooppuntenroute. Die knooppunten route is een geweldige uitvinding als je maar geen bordje mist! Nu is het helaas gedurende onze tocht door Belgie toch wel enkele keren gebeurd dat we een bordje misten! Kees heeft dan ook heel wat keren op de kaart moeten kijken om ons weer op het goede spoor te krijgen. Maar het weer was goed, de stemming bleef goed en het hotel werd elke keer weer op tijd bereikt. De volgende tussenstop was café-restaurant de Tol, net voor de Belgische grens. Hier kwamen we al halverwege de middag aan zodat we ruim de tijd hadden om iets te drinken. De grens met België lag 100 meter verder en jawel aan de andere kant lag Bram z’n specialiteit; de eerste kasseien. Tijdens het laatste stuk naar het hotel, en later tijdens het weekend, bleek dat Kees veel van kanalen houd. Nu waren de paden langs die kanalen niet allemaal even goed, soms waren er hele stukken uit het asfalt verwijderd en soms ontbrak zelfs al het asfalt en leek het een soort mountainbikepad. We waren om ±17:00 in het hotel en een uurtje later kwamen Rob en Rinus met de bagage. Alles bleek aanwezig behalve Gert z’n schoenen, dus die heeft het hele weekend op z’n badslippers gelopen. Nadat we lekker hadden gegeten zijn we op aandringen van Jan nog even naar de plaatselijke discotheek gegaan, en daarna naar het hotel voor een welverdiende en broodnodige nachtrust.
Ko
Dag 2: zaterdag 17 september
Één ding is zeker. Naar gelang het weekend verstreek bleek het ontbijt steeds beter te worden. Waarmee ik zeker niet wil zeggen dat de hotels niet in orde waren! De hotels waren zonder uitzondering prima. In het Cinehotel in Aalter zouden we, zo zegt de website: “elementen terug vinden uit de glamoureuze filmwereld. Aan u om het te ontdekken.” Annemie en ik sliepen in de “Julie Andrews”-kamer maar we vragen ons nog steeds af waar de rest van de elementen te vinden waren. Blijkbaar is één nachtje te kort om alles te ontdekken.
Voordat we ’s ochtends vertrokken, hebben we Rob eerst gevraagd om slingers te gaan halen voor Kees die de volgende dag jarig zou zijn, want een feest zonder slingers is géén feest vonden wij. Rob is dus naar de plaatselijke Blokker getogen om wat versiersels te halen. Nadat de auto weer hilarisch vol gestouwd was, zijn we vertrokken richting Menen. Als ik deze dag zou moeten karakteriseren zou ik zeggen: “bijzonder enerverend”. Ook deze dag strandde ongeveer al bij het eerste beste kruispunt en een gemist, of toch niet?, knooppunt. Er zouden er nog vele volgen….
De, overigens mooie, route liep langs juiste, mogelijk onjuiste of geen knooppunten en leidde ons ergens over een pad dat heette: “Wilgenpad”. Wij fietsten slingerend over een smal (mountainbike)pad tussen het groen door. En ik dacht nog: het moet niet gekker worden!Tja, toen wist ik nog niet wat er komen zou. Later deze dag hebben we zo ongeveer over alle soorten bestrating gereden die er maar bestaan. Asfalt, straatstenen, kasseien, zand, stenen maar ook modder. En ik vergeet vast nog iets. Tot de “ultieme” momenten van deze dag hoorde het rijden over de stukken opgebroken asfalt langs het kanaal. En niet zomaar een metertje, nee, volgens mij wel een 50-tal meters (of was het meer jongens?). We konden daar niet meer terugkeren dus, helaas, we moesten verder klunen. Van het asfalt was niet alleen de bovenlaag afgeschraapt maar het was volledig weggehaald en uitgegraven. De onderlaag die overbleef was een mengeling van modder, plassen water, zand, keien en stenen van divers formaat waar wij tussendoor moesten survivallen. Om met Ko te spreken: “ik raak glad uut m’n ritme.”
Op de markt in Oudenaarde hebben we geluncht. Het duurde even voordat het eten kwam maar dan hád je ook wat! Het restaurantje bleek behoorlijk in trek want ook binnen waren alle tafels bezet. Na de lunch hebben we gezamenlijk besloten het aantal km beperkt te houden. Om op tijd in het hotel in Menen aan te komen zijn we iets van de route afgeweken en hebben we de meest rechtstreekse weg gevolgd, jawel langs een kanaal! Hoeveel km kanaal ligt er in vredesnaam in Belgie? Volgens mij hebben we ze allemaal gehad! Tijdens de laatste kilometers van deze dag kwam het gewenste ritme van Ko gelukkig weer helemaal terug. We hebben het op deze zaterdag gelukkig helemaal droog gehouden, hoewel het zo nu en dan wel behoorlijk dreigde. We hadden enorme mazzel want 2 minuten na binnenkomst in ons hotel in Menen barstte er een geweldige plensbui los. Toen wij genietend van onze eerste “Ne Goen” zaten na te praten bleek dat we eerste rang zaten. De baasjes van een hondenshow bleken met hun honden ook in ons hotel te verblijven. We zagen poedels die geschoren waren zoals Cohen nog nooit geschoren is. Dit waren duidelijk geen bedrijfspoedels. Het hotel was prima en onze hotelkamer in één woord: riant. In Menen hebben we even moeten zoeken naar een geschikt restaurant wat ons allemaal aanstond. Uiteraard hebben we eerst even aan restaurant-windowshopping gedaan. De plaatselijke Chinees leek een goede kaart te hebben maar na een blik in de zaak (érg leeg) besloten we toch maar verder te lopen. Aan de markt vonden we een restaurant en de menukaart buiten zag er aantrekkelijk uit. Later bleek dat deze zaak alleen op reservering werkt. Gelukkig was er plaats in deze herberg en speciaal voor ons werden meteen alle lege tafels aaneen geschoven. De biefstuk die ik daar at was super! Daarna hebben de dagsluiting gehouden in het tegenover gelegen kroegje op de hoek van de markt en hebben we de laatste pilsjes van deze dag gedronken. De uitbater had goede oren… de muziekkeuze werd meteen aangepast aan ons Ollanders, na een subtiele opmerking van Marco.
Ik wil alle fietsvrienden van dit weekend bedanken voor de gezelligheid en sportiviteit. Vooral Kees, Gert en Annemie: dank voor de organisatie. Ik vond het, evenals vorig jaar, ook nu weer heel bijzonder dat er op geen enkel moment een wanklank te horen was. Of misschien toch: Rob snurkt as een half vérken, toch, Rinus?
Yolanda
Dag 3: zondag 18 september
Om 8.oo uur wakker geworden en eerst Marco goedemorgen gewenst. Na een stevig ontbijt te hebben genuttigd zijn we om 9.30 uur op de fiets gestapt en vertrokken uit Menen richting Zuid West Vlaanderen. Als je volgens de knooppuntenroute rijdt, zou er op iedere kruising van een knooppunt een bordje horen te staan maar helaas, na een kilometer of 15 ging het weer een keer mis. Geen bordjes meer te bekennen en voordat we het volgende bordje hadden gevonden, bleken we verkeerd te zijn gereden en moesten we ongeveer 5 kilometer terug. Maar zoals altijd kwam hier de spreuk van J.C. hier goed van pas, dat ieder nadeel ook zijn voordeel heeft. Dat we daar uitkwamen was voor Yolanda een uitkomst want toen ze een veld maïs ontdekte, zagen wij haar daar in kruipen (waar ze daar gedaan heeft weten we niet). Verder via de knooppunten hebben we een tussenstop gehouden in een Ierse Pub in Loker voor koffie met appeltaart. Gevraagd of de beste man koffie met appelgebak had, en ja hoor, dat was er dus 8x besteld, kwam de opmerking “ik heb er maar 2” dus toen maar 8 koffie met 2x appelgebak voor de liefhebbers. Na deze tussenstop kregen we de eerste helling daar ging het voor het eerst echt mis, op de beklimming kreeg Ko een probleem met zijn ketting en viel hij om. Gelukkig weinig schade op een paar stukjes vel na. Na Ko weer op de fiets te hebben geholpen, hebben we door een heel mooie omgeving gefietst met wat kleine heuveltjes. Nadat we een weg over staken, kwamen we op de afdaling van de Roodenberg terecht. Dit ging beter dan vorig jaar want toen moesten we vanaf de andere kant naar boven en dat viel toen niet mee. We hebben weer een paar keer moeten zoeken, gestopt, weer op de kaart gekeken, weer opgestapt, weer gestopt, weer een keer op de kaart gekeken enz. ( oorzaak geen knooppuntenbordjes). Toen zijn we richting Poperingen gereden, waar alles was afgezet want de hopfeesten waren er bezig. Over de Grote Markt waar het gezellig was en de terrassen en de trappisten naar ons lonkten, zijn we doorgereden richten de Rivier de IJzer.
Midden in de polder tussen Poperingen en de IJzer waar taverne de Lisdodde ligt, ziet eerst Gert en toen ik 2 inwoners uit Walcheren richting Poperingen en naar een zwarte lucht toe fietsen. Deze personen keken maar raar op toen we hem bij de voornaam goedendag toe riepen. Ik heb zondag 2 oktober met hem samen de wandelmarathon gelopen en nadat ik hem in Burg- Haamstede had uitgelegd wat wij daar deden, vertelde hij dat hij iedere 3 jaar naar de hopfeesten in Poperingen gaat als amateur bierbrouwer. Ze hebben nog moeten schuilen voor de bui; wij zijn hard door gefietst om de bui voor te blijven, naar de taverne aan de IJzer.
Daar aan gekomen waren Rob en Rinus al een poosje aanwezig en hadden ze Kees zijn stoel versierd. We hebben daar voor Kees gezongen waarna we zijn verjaardag konden vieren met een paar trappistjes. We moesten de toch bui afwachten en ook nog wat eten. We zijn na een paar uur weer opgestapt, regenjasjes aangedaan voor de kou, want we konden vanwege de drukte binnen alleen op het terras zitten onder een luifel. Na ± 5 kilometer is de zon weer gaan schijnen en we waren weer warm, jasjes uitgedaan en richting de kust gefietst Dit ging perfect, alle knooppuntenbordjes stonden er. Jan had een paar kilometer voor de Panne echt panne: de eerste lekke band in 3 dagen! Deze verwisseld onder toezicht van kabouter Plop die 200 meter verderop op de rotonde stond mee te kijken, zijn we richting de Panne gereden.
In de Panne was het bijna weer panne, Kees en Jolanda konden nog op een haartje een vervelend stoeprandje ontwijken. Oef dat scheelde echt niet veel en na van de schrik te zijn bekomen zijn we de boulevard op gedraaid richting Middelkerke. Wat je dan allemaal ziet, ongelofelijk zoveel lelijke gebouwde hotels en appartementen. Alles 3 à 4 straten achter elkaar volgebouwd. Gelukkig hebben we dat op Walcheren niet gedaan en is het er zo mooi gebleven zoals ik altijd vertel (de volgende dag heb ik deze mooie dreven van Walcheren ook aan jullie laten zien). Verder via de boulevards richting Middelkerke. Daar aangekomen hadden we mazzel omdat er een grote landbouwtentoonstelling aan de gang was met grote machines en zelfs koeien, schapen e.d. Het was daar een drukte van belang. De Madammen en hun ventjes waren, zoals het heet op zijn Belgisch, aan het flaneren met veel van die kleine hondjes op de arm (hoe heten deze ook alweer k..l..). Na eerst een paar trappistjes te hebben gedronken, de fietsen te hebben opgeborgen in de enige studio die nog leeg was in het hotel, naar de kamer om te douchen en om te kleden. Eenmaal beneden te zijn gekomen was boulevard helemaal leeg er was bijna geen kip meer te bekennen. Rinus had een restaurant uitgezocht om te eten, waarna we met veel moeite een café vonden om met nog een paar biertjes de dag af te sluiten.
Terug naar het hotel, waar ik nog iets over moet vertellen. Vrijdags hadden we een hotel met een kleine kamer en de bedden stonden ± 150 cm uit elkaar. Zaterdag hadden we een grote kamer en de bedden stonden ± 75 cm uit elkaar. Zondag stonden de bedden tegen elkaar aan en dus na Marco zijn gebruikelijke knuffel te hebben gegeven zijn we gaan slapen na een vermoeiende dag (net niet lepeltje lepeltje).
Bram
Dag 4 maandag 19 september
Na weer een goede nachtrust was er deze morgen een luxe ontbijt aan zee. Waar een ieder zich te goed deed aan luxe broodjes en gebakken eieren met spek. Ja Rinus, op deze laatste dag eindelijk gebakken spek bij het ontbijt. Nadat alle bagage weer in de auto gepropt was, vertrokken we om 9:30 over de boulevard uit Middelkerke. Met een licht briesje in de rug reden we richting Oostende. En daar gebeurde het: “panne am zee”, de tweede lekke band van het weekend. Nadat de band door de heren vakkundig was vervangen door een nieuwe binnenband en het wiel weer teruggeplaatst was in het frame, bleef deze klem zitten. Hoe kan dat nou???? Gelukkig was er het technisch oog van Annemie, die zag dat de buitenband niet goed zat waardoor de binnenband eruit kwam. Probleem opgelost.
We vervolgden onze weg over de boulevard richting Zeebrugge waar we ons verbaasden over de grootte van een containerschip en genoten van een mooi oud pleintje waar we overheen werden geleid. Om ongeveer 13:00 arriveerden we in Cadzand-Bad waar Rob en Rinus al geduldig op ons zaten te wachten. Op het zonnige terras genoten we van een wederom voortreffelijke lunch. Via het Zwin en de dijkenroute reden we richting Breskens waar we de boot van 15:20 namen naar Vlissingen. Tijdens de oversteek zag je de glimlach op Brams gezicht steeds groter worden. We naderden WALCHEREN. Vanaf de boot zijn we onder leiding van vooral Bram richting Vrouwenpolder gereden. Wel moeilijk om te zeggen voor een Peelander maar ook dit was een mooie route. Om 17:30 bereikten we na 500 km weer ons vertrouwde clubhuis, De Kroon waar John een speciaal menu had samengesteld voor de fietsers en begeleiders. Onder het genot van een drankje werd er tijdens de maaltijd met plezier teruggekeken op een zeer geslaagd weekend. Mede door het mooie weer en de door Kees uitgezette routes.
Marco